Zie!
Het Kind met een Ouder met Psychiatrische Problematiek wordt vaak niet (h)erkend door veel (jeugd)professionals, familierechters en advocaten in Nederland. Terwijl destructief gedrag en communicatie feitelijk waarneembaar is en hier de alarmbellen vanaf zouden moeten gaan bij elke professional. In (ex-)gezinnen waar een ouder met psychiatrische problematiek huist, is het nodig dit te gaan (h)erkennen in het belang van het kind en zijn/haar veilig opgroeien tot volwassene.
Er is eigenlijk geen diagnose nodig van een psychiater om te constateren bij een ouder of een ouder structureel:
– tegenwerkend en dwarsliggend ageert of niet,
– in het belang van het kind denkt of niet,
– de andere ouder kapot wil maken of niet,
– zich aan de omgangsafspraken houdt of niet,
– in staat is tot zelfreflectie of niet,
– eigenaarschap toont en verantwoordelijkheid neemt of niet,
– zich financieel aan de afspraken houdt of niet,
– zich financieel verantwoord gedraagt of niet,
– de andere ouder met rust laat of niet (middels stalken, zwartmaken, zieken, tegenwerken, kind weghouden bij de andere ouder, etc.),
– geweldloos communiceert en gedraagt of niet,
– de dramadriehoek communicatie (aanklagersrol, reddersrol, slachtofferrol) uitleeft en voorleeft of niet,
– zijn of haar eigen angst, onzekerheden, frustratie projecteert en botviert op de ander of niet,
– een kort lontje heeft of niet,
– feedback ontvangt als een cadeau of zich er juist door aangevallen voelt,
– manipuleert, chanteert en liegt of niet,
– het kind ziet en hoort en écht centraal stelt of niet,
– het kind en de andere ouder de ruimte geeft om te mogen Zijn of niet.
Als je als professional
– open en nieuwsgierig durft te kijken naar en horen van onderliggend gedrag en communicatie van een ouder,
– wat je waarneemt feitelijk documenteert,
– hier reflectieve vragen bij durft te stellen aan ouder en doorvraagt,
dan kom je er in korte tijd achter of een ouder:
– oprecht en respectvol is in zijn of haar communicatie,
– eigenaarschap toont,
– écht in het belang van het kind denkt, communiceert en handelt of dat een ouder het kind geweld aandoet,
– de boel opzettelijk frustreert en tegenwerkt,
– agressief ageert op zaken,
– zich niet houdt aan afspraken en ook niet wil komen tot afspraken.
Als we dan toch zo focussen in begeleidingstrajecten als professionals op ouders in high-conflict ex-situaties, focus dan op wat er feitelijk waarneembaar IS aan gedrag en communicatie ipv dat je vindt dat ‘Ouders er samen uit moeten komen’.
Weet:
1. Ouders zullen er niet samen uitkomen wanneer een ouder destructie (voor)leeft (er is geen diagnose voor nodig om te constateren dat een ouder geen eigenaarschap toont etc.)
2. Je mist de kern van het probleem als je focus is als professional: jullie als ouders moeten er samen uitkomen
3. Je ontkent en negeert hiermee als professional wat feitelijk waarneembaar is: psychisch-emotioneel fysiek financieel (ex-)partnergeweld, kindermishandeling en verwaarlozing.
Zie!
