Karaktermoord op een vader

“Als ouder is er niets zo belangrijk als het recht op ouderliefde. Het is een natuurlijke en onvervreemdbare behoefte van ouders om voor hun kinderen te zorgen en een rol te spelen in hun leven.

Maar wat gebeurt er als één van de ouders het contact tussen het kind en de andere ouder probeert te blokkeren? Wat als er valse beschuldigingen worden geuit om het omgangsrecht te beperken? Wat als een moeder manipulatief gedrag vertoont en zelf het slachtoffer uithangt? Wat als ze instanties op deze manier om haar vinger draait?

Als een moeder ervoor kiest om de omgang tussen vader en kind te ontzeggen kan dit een ongelooflijke, pijnlijke en emotionele ervaring zijn. Vaders worden niet alleen van hun kind gescheiden, maar worden ook valselijk beschuldigd van gruwelijke zaken. Vaak zijn ze onschuldig, maar toch moeten ze blijven vechten om dat te bewijzen. De bewijslast wordt als het ware omgedraaid. Volgens Jef Vermassen zouden 50 procent van alle aangiftes gelogen zijn.

De juridische waarheid heeft eveneens zijn beperkingen. Het is een feit dat er beperkingen zijn aan wat de rechter kan doen om gerechtigheid te brengen. Bovendien zijn een rechtbank en gerechtigheid geen synoniemen. Rechters worden evenzeer gemanipuleerd door moeders en hun gewiekste advocaten.

Het is uiteraard moreel niet juist om valse beschuldigingen te gebruiken om ouderlijke rechten te beperken. Toch komt het veel meer voor dan we denken. Zeker in onze tijdsgeest waar de slinger van de Me too-beweging helemaal is doorgeslagen. En waar in elk tijdschrift piekfijn wordt uitgelegd hoe men een narcistische man kan ontmaskeren. Met z’n allen narcist! De psychologisering kent geen grenzen meer.

Deze machinaties zijn afschuwelijk en hebben grote gevolgen voor het leven van vaders en dat van hun kind. We geraken verzeild in een Kafkaësk doolhof.

Maar we mogen nooit opgeven. We moeten blijven vechten voor onze rechten en voor ons kind. We moeten blijven strijden voor gerechtigheid, niet alleen voor onszelf, maar voor alle ouders die in een vergelijkbare situatie zitten. We moeten steeds het welzijn van het kind vooropstellen. Dat een moeder ervoor kiest dit niet te doen kan men op zijn minst opportunistisch noemen.

Het hemd is namelijk ook altijd nader dan de rok en velen zijn vaak niet kritisch genoeg of stellen zich gewoon geen of nauwelijks vragen. Ze komen al snel terecht in een zogenaamde tunnelvisie.

Vrienden van een moeder oordelen vaak op basis van één bron en laten zich moedwillig manipuleren en voor de kar spannen. Tegen beter weten in deinzen sommigen er ook niet voor terug om hun steentje bij te dragen en scabreuze verklaringen af te leggen die kant noch wal raken. Zo helpen ze een goede vriendin om vader en kind verder uit elkaar te drijven. De gevolgen voor beide partijen zullen hun worst wezen. Ze hebben hun plicht gedaan en hun hemel verdiend door een vriendin te steunen, denken ze.

Ze zijn op die manier evenzeer medeplichtig aan een karaktermoord op een vader en het maltraiteren van een kind.

Ik besef dat het voor ons geen gemakkelijke weg is, maar ikzelf ben vastbesloten om mijn dochter te laten zien dat ik van haar hou en voor haar zal vechten. Ik zal de waarheid blijven spreken en me niet laten ontmoedigen door de beperkingen van de juridische waarheid of de valse en wrede beschuldigingen van een moeder. Ik zal blijven vechten voor de morele waarheid en ik geloof dat gerechtigheid uiteindelijk zal zegevieren.”

Hasta la victoria siempre!

Bart (voor altijd vader.)