Narcistisch misbruik is pijnlijk, verwarrend en zwaar. Maar een kind verliezen aan ouderverstoting doorboort als ouder je hart.

Het is een pijn die ondraaglijk, verwoestend en tegen elke natuurwet druist.

Ik wil geen afbreuk doen aan vaders die dit meemaken, maar als vrouw kan ik enkel beschrijven hoe het mij als moeder heeft geraakt. Het is een vreselijke beproeving om als ouder mee te maken.

Het gaat door merg en been. Je raakt je kind kwijt voor je ogen en niemand kan iets doen.

Oudervervreemding (PAS) komt voor bij high conflict (v)echtscheidingen wanneer een ouder het kind of de kinderen tegen de andere ouder opsteekt. Deze ouders zijn zich er vaak niet van bewust dat hun persoonlijke gevoelens over hun ex niet met de realiteit stroken.

Ze zitten over het algemeen zo vast in een allesverwoestende woede, dat de andere ouder laten lijden hun enige doel is. Ze zijn niet in staat om te overzien wat deze vreselijke onrechtmatige daad veroorzaakt.

Proberen om een ​​kind op te voeden dat geconditioneerd werd om te geloven dat je slecht bent, is een ondraaglijke en veelal onmogelijke uitdaging. Wat doe je als je kind je lijkt te haten of weigert je te zien?

Hoe ga je om met leugens en valse waarheden?

Niet reageren is hier geen optie. Laat dit niet over je heen komen.

‘Papa zegt dat je ons verlaten hebt, omdat je niet meer van ons houdt’.

Reageer rustig maar vastberaden, vertel de feiten op een gelijkmatige toon: ‘Het spijt me dat papa je dat heeft verteld, omdat het niet waar is. De scheiding was een volwassen probleem tussen mama en papa en had niets met jou te maken. Weet dat ik altijd van je zal houden en altijd je mama zal blijven. ‘

Herhaal dit heel vaak.

Moedig je kind aan indien mogelijk om rechtstreeks met je te communiceren, afhankelijk van zijn/haar leeftijd.

Ouderverstoting kun je het beste vergelijken met een een sekte. De ouder die de ouderonthechting in gang zet, de programmerende ouder, isoleert het kind van de andere ouder, de verstoten ouder met als bedoeling het kind de irreële realiteit te voeden zodat het kind deze uiteindelijk als waarheid zal aannemen.

WAT KUN JE WÉL DOEN

1. Druk je kind op het hart, om verontrustende verhalen, die hem/haar verwarren, met jou te bespreken. Als kind van (vecht)gescheiden ouders is het primordiaal om rechtstreeks met de ouders te leren praten in plaats van de andere ouder als tussenpersoon te gebruiken. Je kind zal je op dat moment misschien niet echt geloven, maar hij/zij krijgt tenminste de kans om jouw kant van het verhaal te horen. Een verhaal dat voor hij/zij misschien realistischer lijkt als ze ouder worden en kritisch denken ontwikkelen.

2. Beheers je emotionele reactiviteit. Het is volstrekt normaal om je boos, bang en defensief te voelen wanneer je voortdurend beledigd en belasterd wordt door een ex die zijn/haar emoties niet kan beheersen. Maar het is absoluut noodzakelijk dat je je uiterste best doet om je eigen emoties te beheersen wanneer je in de buurt van je kind(eren) bent. Als je ex je kind(eren) vertelt dat je slecht en gevaarlijk bent en je dan extreem reageert (omdat je zo gefrustreerd raakt van je best te doen en uitgeput wordt omdat je vecht tegen de bierkaai), bevestig je gewoon de versie van de waarheid van je ex. Zoek hulp om hiermee om te gaan: therapie, meditatie, lichaamsbeweging, etc.

3. Verwerf inzicht in de stoornis van je ex, ga niet twijfelen aan jezelf.

4. Blijf reiken. Als je niet langer (ten onrechte) bezoekrecht over je kind(eren) hebt of als je kind het bezoek weigert (door de lastercampagne van de andere ouder), stop dan niet met proberen een relatie met hem/haar te hebben. Email, sms, een verjaardagskaartje of- cadeau sturen, bellen, opdagen op schoolevenemente, verwacht geen grootse, dankbare reactie van je kind, maar interpreteer een gebrek hieraan echter niet als een teken dat het je kind niet kan schelen dat je je best doet om ouder te blijven. Zelfs als je kind zegt dat hij/zij je haat en niet wil zien, doet hij waarschijnlijk niet maar probeert hij/zij je toewijding te testen. Wanneer volwassen kinderen van de verstoten ouder opnieuw contact zoeken, vragen ze vaak waarom de andere ouder verdween en geven ze toe dat ze hoopten te worden ‘gered’ van de programmerende ouder. Als je de afwijzing van je kind moe bent, onthoud dan: focus op je intentie, niet op de uitkomst.

5. Wees geduldig. Je relatie met je kind weer opbouwen is een marathon, geen sprint. Het kan jaren duren – zelfs tot ze volwassen zijn – voordat je ziet dat je inspanningen vruchten afwerpen. Concentreer je ondertussen op je intentie om opnieuw verbinding te maken en investeer in jezelf. Probeer, hoe hard het ook is, om de zorgen over de uitkomst los te laten.

Tot slot, aan alle hulpverleners die hiermee worden geconfronteerd, jullie staan op de eerste rij om deze kenmerken te herkennen en in te grijpen. De wonden die ontstaan uit de vaak ondeskundige aanpak van PAS genezen slecht bij zowel de verstoten ouder als het kind die het onderwerp is van dit syndroom.

Preventie van  het ouderverstotingssyndroom dient voorrang te hebben op de genezing ervan.

Mr. Ir. P.J.A Prinsen,  een Nederlandse oud-advocaat familie en jeugdrecht legt er de nadruk op dat de rechterlijke macht het probleem kan oplossen.

Therapie achteraf is volgens Gartner vaak gebaseerd op een misvatting of leidt af van de aanpak van de bron. Hij schreef daarover: ‘Het onderzoek bevestigt eveneens mijn eerdere waarneming dat traditionele therapie weinig tot geen waarde heeft voor het overgrote deel van de kinderen. In feite maakt die therapie de situatie meestal erger, omdat traditionele therapeuten normaliter juist het tegenovergestelde doen van wat de kinderen nodig hebben. (Bron Wikipedia.org)