Boek: Destructieve Liefde

Ontmoet Eva, die uit angst voor ruzie, hyperalert is op haar omgeving en aan iedereen tracht tegemoet te komen, waarbij ze zichtzelf volledig kwijt raakt. Het valt haar steeds zwaarder om op school te functioneren en ook bij haar moeder thuis laat zij steeds meer zorgwekkend gedrag zien.

Haar moeder, Sabine, ziet de veranderingen in haar dochter, met lede ogen aan. Ze wil graag hulp inschakelen om Eva te helpen, maar heeft daar de medewerking van Thomas voor nodig en dat is nog niet zo gemakkelijk. Het frustreert haar enorm dat het hen nog steeds niet goed af gaat om te praten over dit soort dingen.

Thomas, de vader van Eva, voelt dat de spanning oploopt, naarmate meer mensen zich zorgen gaan maken over zijn dochter. Wanneer hij steun zoekt bij zijn moeder is haar advies ‘ontkennen’ en dat is dan ook zijn strategie. Hij is namelijk doodsbang zijn dochter kwijt te raken.

Over de auteur

In haar praktijk als kindertherapeute zag Helma van der Kuilen vaak ouders, die schrijnende verhalen vertelden over de zorgwekkende signalen, die hun kinderen gaven, in relatie tot de andere ouder. Het lukte deze ouders, noch hun kinderen, om dit met de ander ouder bespreekbaar te maken. Sterker nog, doordat er een gevecht ontstond, groeide de afstand tussen de ouders en bleef het probleem in stand.

Met dit boek wil Helma een bijdrage leveren aan bewustwording rondom het thema seksueel misbruik en hoe ingewikkeld het is om dit te onderkennen en bespreekbaar te maken. Er zijn zoveel bewuste en onbewuste patronen bij alle betrokkenen, die meespelen.

Vanuit drie perspectieven

Het bijzondere van dit boek is dat het vanuit drie perspectieven is geschreven. Hieronder lees je enkele passages vanuit het perspectief van het meisje, de moeder en de vader.

Eva:

Papa kwam bij haar op bed zitten. Eigenlijk was Eva moe, maar papa wilde praten. Na haar zijn visie te hebben gegeven op het gedrag van mama, vroeg hij Eva wat zij ervan vond dat mama hen mee naar haar huis had genomen. Eva kon bijna geen adem halen. Ze durfde niet te zeggen dat zij en Sam degenen waren, die hadden gevraagd of ze met mama mee mochten. Ze wilde papa geen pijn doen, maar ze wilde ook mama niet verraden. Gelukkig sprak papa verder zonder te wachten op haar antwoord. Hij zei: ‘Anders moet jij maar bij mij komen wonen’, en kroop tegen haar aan in bed. ‘Jij bent van mij, jij bent mijn prinses’, fluisterde hij in haar oor. Eva schakelde haar gedachten en gevoelens uit. Helaas sliep Sam in zijn eigen bed.

Sabine:

Terwijl ze het snot onhandig uitsmeert over haar gezicht, roept ze hysterisch: ‘Ik begrijp wel dat jij me niet meer wilt, je houdt niet van mij, net zoals je niet van papa houdt. Ik ga wel naar papa toe, dan heb jij wat je het liefste wilt: alleen Sam, je lievelingskind!’
Met stomheid geslagen kijkt Sabine naar haar lieve Eva, die haar door woede en zelfhaat verwrongen gezichtje in haar handen heeft gelegd en nu met diepe uithalen haar verdriet laat stromen. Zodra ze weer kan bewegen gaat ze naast Eva zitten op de bank, waarop ze zich na haar uitbarsting heeft laten vallen, en legt voorzichtig een arm om haar schouders. Ze weet dat het geen zin heeft om Eva’s woorden te weerleggen. Ze voelt bijna letterlijk Eva’s pijn. Stiekeme tranen lopen over haar wangen, wanneer ze zachtjes de wiegeliedjes neuriet, die ze voor haar zong toen ze nog klein en onschuldig was. Het duurt niet lang voordat Eva tegen haar aan zakt en zich overgeeft. Sam moet maar even wachten.

Thomas

Elke keer als hij ziet dat Eva veranderd is, afstandelijker, niet meer dat onbevangen kind van vroeger, dan wijt hij dat aan Sabine en dat maakt hem boos. Hij vermoedt dat zijn benauwdheid van de laatste tijd daarmee te maken heeft. De huisarts had gezegd dat het waarschijnlijk met stress te maken heeft en had het aan zijn werk gerelateerd, maar hij weet wel beter. Ook dat kan op het conto van Sabine geschreven worden.
Hij kan zich wel voor zijn kop slaan dat hij zich door Sabine en die juf heeft laten overhalen om Eva toe te staan naar zo’n kindertherapeut te gaan. Van Sabine is hij dat gemanipuleer wel gewend, maar dat zo’n juf daarin meegaat… Wie weet wat zo’n therapeut allemaal uit zo’n kind los peutert. Op internet heeft hij gelezen over de dingen, die kinderen in de mond worden gelegd en de verstrekkende gevolgen voor gezinnen als de verkeerde conclusies worden getrokken. Dat maakt hem er verre van gerust op.