Verkeerde diagnoses gesteld in de jeugdzorg
Verkeerde diagnoses gesteld in de jeugdzorg
We zijn met Nederland kind-uithuisplaatser nummer 1 met onze jeugdzorg en rechtspraak. Ruim 50.000 kinderen per jaar worden uit huis geplaatst (correct me if I’m wrong!). Veel meer dan in welk ander land dan ook plaatsen wij als Nederland zijnde kinderen “aan de lopende band” uit huis.
Oorzaak: (veelal) verkeerde diagnoses! ‘Professionals’ die keuzes maken voor een gezin middels een uithuisplaatsing met diagnoses die vaak totaal niet aansluiten bij de situatie van een gezin komt bijzonder veel voor (N.B.: ook zonder uithuisplaatsingen worden er veel verkeerde diagnoses gesteld in de jeugdzorg, blijkt).
Geen feitenonderzoek
Zijn ‘we’ ons hiervan bewust? Ik schrik hiervan, maar ik ben niet verbaasd. Ik begrijp dat dit kan gebeuren, omdat:
- er over het algemeen geen feitenonderzoek plaatsvindt in het voortraject met gezinnen (aan de poort zouden al de juiste professionals/expertise op de juiste plekken moeten zitten),
- ‘men’ niet wil weten waar kind en ouder vandaan komen, want “we kijken alleen in het nu”,
- ‘men’ bang is voor sancties voor zichzelf als professional (tuchtklacht) als ‘men’ dat doet wat Echt nodig is en daarom liever “protocollen” volgt,
- ‘men’ geregeld niet inzet op groei naar eigen regie en kracht voor een gezin maar dit eerder (onbewust) ontneemt en afneemt van een gezin door te bedenken over hen wat nodig is (redder) en niet afstemt met kind en ouder wat zij Echt nodig hebben,
- en zo meer.
Wat kunnen we doen?
Wat kunnen we doen in Nederland om dit met elkaar te gaan veranderen? Want, als ik even intune op ‘het kind’ komen er allerlei vragen in me op. Bijv.:
Zijn kinderen de oorzaak van onveilige, (zeer) uit de hand gelopen thuissituaties? Zijn kinderen de oorzaak van gewelddadig gedrag van een ouder die onveiligheid, agressie, intieme terreur (voor)leeft naar (ex-)partner en kind door eigen jeugdtrauma? Partnergeweld tijdens de relatie en vervolgens ex-partnergeweld na de relatie komt veel voor, en daarmee kindermishandeling, wanneer er ook kinderen zijn in het gezin. En toch worden kinderen hier geregeld verantwoordelijk voor gemaakt tot aan uithuisplaatsing aan toe.
Er zijn veel oorzaken van uit-huis-plaatsen. Maar dit kan en moet anders, in het belang van het kind in de eerste plaats, EN ouder. Evenals in het belang van professionals.
Ik denk graag om. Want eigenlijk is het absurd dat kinderen verantwoordelijk worden gemaakt. Zij krijgen geregeld verkeerde diagnoses ‘opgespeld’ en moeten aan het werk. Terwijl DE oorzaak van wat er Echt aan de hand is wordt genegeerd.
Wat zou het onze kinderen brengen als bijv.:
- er individuele intensieve behandeling en begeleiding komt voor elk individu in een gezin waar ouders vastlopen met elkaar?
- de ouder uit huis geplaatst wordt die agressieve communicatiepatronen en -mechanismen (voor)leeft?
- Waarom maken we de ouder die agressief, onveilig gedrag vertoont niet verantwoordelijk, wat veel logischer is?Zullen we ‘de oorzaak van de ontstane problemen verantwoordelijk maken’ en ‘het kind ontslaan hiervan’?
Bron:
