In ziekte en gezondheid: vanuit het oogpunt van de narcist
In ziekte en gezondheid: vanuit het oogpunt van de narcist
Als prooi van de narcist, ben je een ding, geen volwaardig persoon met eigen behoeftes en emoties.
Je taak is om te zorgen voor de (voeding van de) narcist om het even welke barre omstandigheden voor jou meespelen.
Een bijzondere situatie die ervoor zorgt dat je je taak als prooi (tijdelijk) niet kunt vervullen zal de narcist ertoe bewegen om een hogere versnelling van zijn stoornis te schakelen.
Het raakt hem wel maar niet op de manier waarop jij het zou willen en goed is voor jou. Waar hij dan vooral mee bezig is, is met zichzelf en hoe de situatie voor HEM een last kan worden.
Het is dus vervelend dat jij lichamelijk of emotioneel even uitgeteld bent, want dan ben je even niet met HEM bezig.
Dus geen voetjes onder tafel boven een dampend bord vol heerlijkheden, even geen versgestreken overhemden zoals hij ze precies wenst, en last but not least, geen noodzakelijke narcistische voeding.
Laat ons vooral ook niet vergeten dat de schijnwerper nu even niet op hem maar op jou staat. Jij krijgt nu ineens alle aandacht en niet hij. En dat zal hem niet bevallen.
Verwacht niets
Als je ziek bent, zal hij je al gauw verwijten dat je je aanstelt en dat het allemaal best wel meevalt, ook al heb je meer dan een griepje.
Verwacht ook niet dat hij je bij de dokter afzet of naar het ziekenhuis brengt, want hij heeft het druk met werken. Kun je je zus of je moeder niet vragen om de boodschappen te doen of te koken?
‘Er moet iemand de boel rechthouden, toch’, ‘de rekeningen lopen gewoon door’.
Mocht je ’s nachts teveel hoesten of om een pijnstiller vragen als je je erbarmelijk voelt door hoge koorts: ‘Kan je wat stiller zijn’, ‘Je kunt toch zelf een paracetamol pakken’
‘Sommige mensen moeten morgen wél werken’
Isabelle (42) 10 jaar samen met een openlijke narcist:
‘Na het plotse overlijden van mijn moeder haastte ik me naar mijn geboortedorp. Volledig van de kaart, vol ongeloof en verdriet. Mijn nex had meteen aangegeven dat hij dan maar thuis zou blijven om’ de kinderen op te vangen’. Daar reed ik dan, moederziel tijdens -tot op heden- de zwaarste rit van mijn leven.
Als in een roes en compleet verdoofd zat ik een grafkist en nog zoveel andere zaken te regelen toen ik een oproep van hem kreeg. Ik nam snel op en gaf aan dat het even niet paste, waarop de bom barstte.
56 gemiste oproepen later, werd ik uitgescholden voor alles en nog wat, want nu ik weer in mijn oude omgeving was, had ik plots geen aandacht meer voor hem.’
Saartje (50) 9 jaar samen met een openlijke narcist:
‘Na de geboorte van ons dochtertje, werden we opgehaald en thuis afgezet. Mijn nex reed vervolgens meteen door naar een etentje van het werk. Wat een bijzondere avond met ons drie had moeten worden, werd een eenzame avond. In het gezelschap van de baby blues en de kraamtranen bracht ik de eerste avond met ons dochtertje thuis door. Hoe anders had ik me het voorgesteld. En hoe anders zou ik nu reageren, al zou het geen verschil hebben uitgemaakt. Hij kreeg altijd zijn zin, dat vond hij niet meer dan normaal.’
Bron: Stella Nova
