GI, RvdK en rechters faciliteren ouderverstoting

We vinden het makkelijker om kinderen uit huis te plaatsen en onder toezicht te stellen dan de plegers die geweld plegen, en daarmee een gezinssysteem ziek maken, aan te spreken op hun verantwoordelijkheid en intensief te behandelen en begeleiden in de omgang met hun kind.

Dit is DE realiteit die we in Nederland leven met elkaar als gevolg van het denken en handelen door GI, RvdK en rechters. Op grote schaal.

Aanspreken

We durven, lijkt het wel, geweldsplegers van psychisch-emotioneel, financieel, fysiek (ex-)partnergeweld en kindermishandeling niet aan te spreken op hun gedrag en communicatie.
Terwijl dit in veel gezinnen speelt.

Ik coach, adviseer, spreek vrijwel dagelijks slachtoffers van geweld die totaal in de steek worden gelaten met hun kinderen door GI, RvdK en rechters. Ik hoor bizarre verhalen waar de onveiligheid vanaf spat. En niemand die ingrijpt, waar de onveiligheid juist wordt gefaciliteerd, en ‘men’ hier niet op aanspreekbaar is.

Gezinnen waarin al jarenlang partnergeweld en kindermishandeling speelt tijdens de relatie en wat doorgaat na de scheiding, als gevolg van de zogeheten high conflict personality van (meestal) een van beide ouders.

Ik verwonder me erover dat deze gezinnen verder en verder de onveiligheid in geduwd worden en niet geholpen, gesteund en begeleid worden naar veiligheid voor een ieder in trajecten met GI en RvdK, met toestemming van rechters.

We willen maar niet erkennen dat dit bestaat. Valt me op.
We blijven geweldsplegers een ‘aai over hun bol geven’ en slachtoffers (kind en andere ouder) dwingen tot het teruggaan naar de onveilige factor: de ouder met high conflict personality.

Wegkijken

En ja, velen doen daaraan mee. Velen kijken weg. Velen helpen het gevaar te versterken voor slachtoffers door hen verantwoordelijk te maken. Door deze ouders die ‘Help me alsjeblieft!’ roepen te verwijten dat ze aan oudervervreemding doen, hen zonder onderzoek te laten doen met persoonlijkheidsstoornissen te labelen in rapportages, en de high conflict ouder die gediagnosticeerd is door de psychiater met narcisme, borderline, dwingende controle vrijuit te laten gaan en hier niks over te rapporteren in rapportages.

We leven in een rare wereld denk ik wel eens. Een wereld waarin veel slachtoffers in de steek worden gelaten. Dat wat bij The Voice gebeurde onlangs en bij AJAX en breed uitgemeten in het nieuws kwam, dat speelt ook in al deze gezinnen.
Het wordt tijd dat we slachtoffers gaan erkennen. Mannen als Marc Overmars en Ali B worden nu aangepakt.

Wanneer beginnen we in de gezinnen het geweld te stoppen van ouders (dit kunnen vaders zijn en ook moeders!) met een high conflict personality?

Lef

Wanneer krijgen we het Lef dit te stoppen?
Wanneer stoppen we met wegkijken van wat IS voor velen?

Ik spreek teveel ouders die exact meemaken wat slachtoffers in The Voice ook meemaakten. Alleen is het in de gezinnen al jaren gaande. Het is psychisch-emotioneel, fysiek ziekmakend.

Het roer moet om in Nederland. Dit kan, met lef

Complexe scheiding staat synomiem voor geweld, m.n. psychisch geweld. In landen waar psychisch geweld strafbaar is, zoals in de UK en Canada, wordt bij de gezinnen die het betreft juist geen (kansloze) mediation ingezet, maar wordt meteen de strafrechtelijke route ingeslagen. Om maar aan te geven hoe destructief de mantra’s ‘ouders moeten er samen uitkomen’ en ‘het kind staat centraal’ (lees: wordt als slachtoffer verantwoordelijk gemaakt voor het geweld) zijn in deze gezinnen waarin geweld een ontwrichtende rol speelt.
Zolang er hier in NL nog geen rechter aan te pas komt, moet de hulpverlening zich vooral richten op het stoppen van het geweld zodat de rust enigszins kan terugkeren door één ouder of beide ouders een time out te gunnen (buiten het gezin).
Stop dus met pedagogische instrumenten als mediation, ouderschapstraining e.d. op deze gezinnen los te laten want dat gaat niet werken. Haal de ouders uit elkaar, maak het veilig voor de kinderen, ga gesprekken aan met de ouders en kinderen apart, wil weten waar ze vandaan komen en zet in op forensisch psychologisch onderzoek omdat er ALTIJD bij tenminste één ouder sprake is van psychiatrische problematiek/onverwerkt jeugdtrauma. Doe wat helpt ipv wat het protocol voorschrijft.

Bron: Franka Guiking