De kinderen als wapens - Het Verloren Kind

Verhalen over kinderen die zich plotseling tegen één ouder keren zijn de meest verschrikkelijke verhalen die ik in mijn praktijkruimte te horen krijg. Zo vertellen radeloze ouders hoe het kind schreeuwt, spuugt, schopt, slaat en bijt en hoe het zich steeds meer van hen vervreemdt. Het kind stuurt appjes als “ik wil nooit meer naar jou toe” en “je hebt nooit iets om mij gegeven”.

Het zijn verhalen over kinderen die in conflict komen met de liefde voor beide ouders en die zich genoodzaakt voelen om zich tegen één ouder te verzetten en deze op te offeren. Laatst zei een cliënte tegen mij: “Ik heb een dood levend kind”. Dood betekent ook van het kind weggeduwd worden en niet in staat zijn de rol van ouder op zich te nemen. Het verdriet van een moeder die haar kind heeft verloren, terwijl het nog leeft.

Na de scheiding moeten ouders met elkaar overeenstemming zien te vinden over de omgang met de kinderen. Een heel leger aan hulpverleners staat klaar om hen daarbij te helpen. Zo moeten ouders vaak verplicht een communicatietraject of mediation volgen, worden ze geïnterviewd, is er een gezingsvoogd, krijgen ze opvoedondersteuning en wordt er intensief meegelezen en bemoeid met iedere mail die ze elkaar sturen. Iedere vorm van communicatie tussen beide ouders staat onder streng toezicht.

Het is een verschrikkelijke strijd. Er wordt, al dan niet bewust, gelogen en emotioneel gemanipuleerd met de kinderen als wapens. Als een overeenkomst niet mogelijk is, verplaatst het geschil zich naar de rechtbank. Er staat veel op het spel in dit geschil, het gaat om het recht van de ouders op het kind en andersom. Beide ouders vertellen hun verhaal aan de rechter en de rechter luistert. Het recht van de één is het onrecht van de ander. Hij zegt… zij zegt… en beide verhalen spreken elkaar tegen. Het lijkt helemaal niet geschikt voor een gerechtvaardigd oordeel, verlies en verdriet liggen in handen van de rechter.

De rechter neemt dan een beslissing. Hij kondigt de verdeling van het kind aan en een recht voor beide ouders op een half kind, meer gerechtigheid kan niet worden gedaan. De wet kan alleen een balans vinden tussen de verschillende belangen. Bij het beslissende criterium voor de rechter is van liefde geen sprake.

Bron: https://www.linkedin.com/in/annette-van-bolhuis-60640a23/

Gerelateerde Artikelen