TEN EERSTE, MOET JE BEGRIJPEN DAT:

• Vervreemde kinderen houden wel van hun vervreemde ouders, maar ze kunnen zich erg schuldig voelen om dat te tonen. Ze leren dat het tonen van liefde en bewondering van de vervreemde ouder de vervreemdende ouder teleurstelt of boos maakt.

• Het is niet de schuld van het vervreemde kind. Vervreemde kinderen zijn beïnvloed en emotioneel gemanipuleerd om de ouder of het familielid van het doelwit af te wijzen.

• Begrijp dat vervreemde kinderen zich op een uitdagende reis bevinden.

• Vervreemde kinderen staan onder emotionele druk, wat ertoe bijdraagt dat ze zich terugtrekken of zich helemaal loskoppelen. De situatie wordt te moeilijk om te beheersen, en ze gaan daar naartoe waar de druk minimaal is.

• Kinderen zijn niet uitgerust met ‘coping vaardigheden’ om met emotioneel misbruik en dwangmatige controle om te gaan.

• De kinderen zijn vaak niet in staat hun kritisch denkvermogen te gebruiken wanneer hun wereld vol is van emotionele input van volwassenen. Ze stoppen met zelf nadenken en nemen de gedachten en gevoelens van de vervreemdende ouders over alsof het hun eigen gedachten en gevoelens zijn.

• Vervreemde kinderen gedragen zich niet allemaal hetzelfde. Sommige kinderen internaliseren hun gevoelens (trekken zich terug), terwijl anderen ze externaliseren (zich gedragen). Ze kunnen zelfs tussen beide in zitten.

• Ernstig vervreemde kinderen kunnen nog steeds uitzonderlijk goed presteren op academisch en fysiek vlak in sport. Het is iets dat ze kunnen controleren wanneer hun leven uit de hand loopt. Focussen en soms obsederen kan een coping mechanisme zijn, terwijl anderen behoorlijk disfunctioneel kunnen worden of zich overal uit terugtrekken.

• Kinderen zullen vaak moeite hebben om gezonde grenzen te stellen met mensen van wie ze houden, vooral met een over-emotionele en behoeftige ouder. Het kind zal zich inzetten om die ouder tevreden te stellen en zal alles doen wat het kan om die ouder zich beter te laten voelen. Maar dit kan onmogelijk zijn wanneer de emotionele lat hoog ligt.

• De negatieve dingen die vervreemde kinderen kunnen zeggen, zijn niet noodzakelijk een accurate weerspiegeling van hun werkelijke gevoelens en gedachten.

• Kinderen in vervreemdingssituaties kunnen een traumaband krijgen en de vervreemdende ouder over-beschermen. Het lijkt erg veel op het Stockholm syndroom, maar dan in huiselijke sfeer.

• Vervreemde kinderen kunnen meer en verder gaan om hun vervreemdende ouders te behagen. Het kind kan de strijd van de vervreemdende ouders voor hen gaan uitvechten. De problemen van de vervreemdende ouders worden hun problemen.

• Vervreemde kinderen zullen soms toegeven aan de emotionele druk of de ondervraging, wat betekent dat zij dingen kunnen vertellen die nooit gebeurd zijn (b.v. slecht ouderschap en misbruik) om de vervreemdende ouder tevreden te stellen.

IN DE “VRIJE RUIMTE” DIE ER IS:

• Geen emotionele druk van jou. Hoe verleidelijk het ook kan zijn om over je gevoelens, het verleden of de huidige situatie te praten.

• Voorkom dat je de waarheid vertelt over “wat er echt gebeurd is”, want dat schept afstand en woede.

• Als je toch tijd met je kind doorbrengt, zorg er dan voor dat die positief gedenkwaardig is.

• Vermijd reactief gedrag rond je kind. Blijf altijd kalm.

• Vermijd ruzie met je kind. Je wilt niet dat de tijd die u met uw kind doorbrengt, vol conflicten zit of elkaar nog meer stress bezorgt.

• Laat je kind zich niet schuldig voelen door te praten over de fouten die het misschien heeft gemaakt of omdat het je niet heeft gezien.

• Bekritiseer of beschuldig de andere ouder niet van hun fouten in het bijzijn van Je kind(eren).

• Heb je het moeilijk hebt met je situatie, ga dan naar uw huisarts en vraag om extra steun van een geestelijke gezondheidswerker.

SOCIALE MEDIA EN UW DIGITALE VOETAFDRUKKEN

Vervreemde kinderen zullen vaak uit nieuwsgierigheid de ouder blokkeren en deblokkeren op sociale media. Soms gebruiken ze de accounts of apparaten van hun vrienden om binnen te gluren. Ze doen dit onder de radar, zodat ze de vervreemdende ouder niet van streek maken of boos maken.

Zorg ervoor dat je digitale voetafdrukken en social media feed je kind aanspreken, en niet een geschiedenis van woede, verdriet en verbittering.

Als je kinderen je leven op sociale media zouden bekijken, zouden ze zich dan aangetrokken voelen tot hoe je jezelf online presenteert?

Vergeet niet dat je gedrag, met inbegrip van je gesproken en geschreven woorden, waaronder je teksten, e-mails, Facebook-posts enzovoort, door de andere ouder tegen u kan worden gebruikt en als bewijs kan dienen in de rechtbank.

Als je tijd met je kind hebt en samen een foto maakt, is het veiliger om deze niet op sociale media te delen terwijl je probeert te herenigen. Het delen van foto’s in het openbaar kan hun angst vergroten. Als het nieuws terugkomt bij de vervreemdende ouder, kan dat gevolgen voor je kind hebben. Het kind zal zich ook schuldig voelen, alsof het de loyaliteit met de vervreemder heeft verbroken. Hoe spannend het ook kan zijn, begrijp hoe het kind zich voelt. Vervreemdingssituaties worden niet zomaar weer normaal zoals we allemaal wensen. Deze situaties hebben een lange tijd nodig gehad om zich te verpakken. Wees geduldig.

WANNEER JE COMMUNICEERT MET EEN VERVREEMD KIND

Spreek altijd rustig, met liefde en vriendelijkheid, ondanks hoe je kind met je communiceert.

Doe je best om niet te reageren. Pauzeer en haal een paar keer adem. Sms’jes en e-mails hoeven niet meteen beantwoord te worden, zeker niet als ze agressief zijn of je beschuldigen van dingen die je niet hebt gedaan. Geef jezelf de tijd om na te denken in plaats van te reageren.

Richt je op een constructieve manier op de toekomst. Als je een toverstaf had, hoe zou je de toekomst dan willen zien? Welke stappen moet u nemen?

Vermijd hen te bombarderen met mededelingen, ook al ben je misschien opgewonden om een doorbraak te krijgen. Het plotselinge regelmatige contact kan hun angst aanwakkeren als de vervreemdende ouder erachter komt.

Geen reactie op communicatie betekent niet dat ze niet willen antwoorden of dat ze niet van je houden. Vaak wordt de communicatie sterk gecontroleerd.

Heb geen verwachtingen als het gaat om het ontvangen van reacties op contact. Begrijp dat ze al onder druk staan. Soms krijg je geen contact, of krijg je alleen een kruimeltje. Alles wat meer is, is een pluspunt.

Wees de beste versie van jezelf en probeer je zo te gedragen dat het lijkt alsof er niets aan de hand is, zodat ze weten dat alles goed is tussen jullie. Zorg ervoor dat je extra steun krijgt om je te helpen ermee om te gaan.

Vermijd donkere en zware gesprekken. Wees opgewekt, ook al kan dat soms heel moeilijk zijn. Daarom is extra steun en zelfzorg een must-do.

Laat je kinderen zien dat je geïnteresseerd in ze bent door ze te vragen naar school, activiteiten of hobby’s waar ze bij betrokken zijn, hun vriendschappen enzovoort.

Vermijd om over de situatie of het verleden te praten, omdat ze zich dan kunnen terugtrekken uit schuldgevoel omdat ze je hebben afgewezen of omdat ze aan de vervreemding hebben meegedaan om de andere ouder gunstig te stemmen.

Denk eraan, daden zeggen meer dan woorden, dus doe geen beloftes die je niet kunt nakomen

Probeer geen communicatie aan te gaan wanneer je kind boos (verhit) is, omdat je dan niet in staat bent om met hem of haar te redeneren. Sla toe als het ijzer koud is.

Kinderen in vervreemde situaties zullen vaak geleende taal gebruiken van de vervreemde ouder.

Het beste is om momenten te vinden om met je kind te communiceren wanneer de andere ouder niet in gehoorsafstand of in het zicht van het kind is, waar het kind niet wordt gecoacht wat het moet zeggen of niet de behoefte voelt om zich te gedragen in het bijzijn van hen.

Een vervreemd kind is een kind in crisis dat het nodig heeft dat de ouder voor wie het bestemd is, zijn best doet om boven het gedrag van de vervreemder uit te stijgen, zich door de situatie heen te slaan en het goede voorbeeld te geven.

VERBORGEN LIEFDE OF GEHEIME LIEFDE

Vervreemde kinderen houden wel van de beoogde ouder, maar ze kunnen zich angstig voelen om dit te tonen. Soms moeten ze de communicatie geheim houden of verbergen voor de vervreemdende ouder, omdat ze geleerd hebben dat dit hen van streek maakt of boos maakt.

PAD VAN LIEFDE EN VRIENDELIJKHEID

Strooi zachtjes je liefde uit op het pad naar huis dat je kinderen kunnen vinden en volgen. Help hen terug te keren in uw leven met liefde en vriendelijkheid. Geef nooit op.

SCHIJN HELDER

Steek het licht van uw portiek aan. Wees de beste versie van jezelf door elke dag op elke manier aan zelfzorg te doen. Schijn helder, zodat je kind, als het nieuwsgierig wordt, naar binnen kan kijken en een gezonde, evenwichtige versie van jou ziet, en jij bent er nog steeds om van ze te houden, zoals je altijd al hebt gedaan.

Doe de Warshak Test voordat je met kinderen over je ex praat

Alle ouders gedragen zich soms op irrationele manieren die verwarrend en verontrustend zijn voor hun kinderen. Als we niets zeggen over dit irrationele gedrag, geven we onze kinderen geen hulp om het te begrijpen. We laten ze alleen om ermee om te gaan. En wanneer kinderen geen juist begrip hebben van het verontrustende gedrag van hun ouders, kunnen ze zichzelf er de schuld van geven.

In tegenstelling tot de “niets doen” aanpak, geloven we dat het gepast kan zijn, soms, voor een ouder om de tekortkomingen van de andere ouder te erkennen en de kinderen te helpen om het gedrag te begrijpen en het in het juiste perspectief te plaatsen. Let op de sleutelzin “kan gepast zijn.” Of dat wel of niet zo is hangt af van een zeer zorgvuldige en gevoelige beoordeling van de situatie. Als we niet voorzichtig zijn, kunnen we net zoveel schade aanrichten als de ouder die we bekritiseren. De noodzaak om effectief te reageren op denigrerend gedrag is nooit een vrijbrief voor ongebreidelde vergelding.

Eerst en vooral moeten we ons standvastig inzetten om kinderen te beschermen tegen onnodige stress en destructieve communicatie. Sommige ouders doen dit nooit. Anderen verliezen die ergens in de wirwar van teleurstelling en woede van een mislukt huwelijk. Zij laten hun impuls om persoonlijke woede te koesteren voorgaan op de zorg voor hun kinderen. Zo maken ze hun ex belachelijk waar de kinderen bij zijn, zonder rekening te houden met de behoefte van de kinderen om een positief beeld van die ouder te hebben. Ze kunnen proberen hun destructieve gedrag te rechtvaardigen door zich te verschuilen achter oppervlakkige rationalisaties. Enkele veel voorkomende excuses: “Ik vertel hem gewoon de waarheid over zijn moeder,” of “Ze moet weten hoe haar vader echt is”.

Zelfs ouders met goede bedoelingen weten vaak niet goed wanneer ze kritiek moeten geven en wanneer ze moeten zwijgen. Gescheiden en gescheiden echtgenoten worstelen met zware doses woede, angst, onzekerheid en pijn, samen met de zeer menselijke verleiding om dergelijke gevoelens op destructieve en irrationele manieren te uiten. Deze verleiding weerstaan is een echte uitdaging. Soms bezwijken ouders.

De meeste kinderen kunnen de op zichzelf staande fouten en beoordelingsfouten van hun ouders wel verdragen. Herhaalde fouten kunnen echter schadelijk zijn, vooral wanneer ze een bekend gedragspatroon worden. De volgende test geeft ouders een hulpmiddel om te beoordelen of hun kritiek hun kinderen waarschijnlijk zal helpen of schaden. Je kunt de test gebruiken als een leidraad om te leren waarom en wanneer je moet zwijgen over de andere ouder en hoe je moet spreken wanneer dat gepast is. Het gebruik van de test zal je helpen je bewust te worden van de impact van je woorden op je kinderen.

Als je een ouder of grootouder in een negatief daglicht wilt stellen, doe dan een ernstig gewetensonderzoek. De volgende vijf vragen zullen je helpen om door zelfbedrog heen te snijden, irrationele motieven bloot te leggen die je gedrag zouden kunnen voeden, en je aandacht te richten op het echte welzijn van je kinderen. Natuurlijk is het het beste om de vragen door te nemen voordat u uw kinderen blootstelt aan kritiek op hun dierbaren. Hoe meer je dat doet, hoe meer je destructieve communicatie zult vermijden. Toch zijn beoordelingsfouten onvermijdelijk. Elke breuk kent zulke momenten. Deze test kan dienen als een herinnering om voorzichtig te zijn met wat je zegt. Als je je toch vergist, kan het herlezen van deze vragen je helpen je voornemen om het in de toekomst beter te doen, te versterken. Als je denkt dat je het mikpunt bent van kwaadsprekerij, zullen deze vragen je helpen te verduidelijken wat er mis is met het gedrag van uw ex.

De test stelt een hoge norm aan de hand waarvan u uw gedrag in het verleden en in de toekomst kunt evalueren. Hoe dichter je bij de norm komt, hoe meer je je kinderen zult beschermen tegen de schadelijke gevolgen van je bitterheid.

Wat is mijn echte reden om deze informatie aan de kinderen te onthullen?

Je kunt meer dan één reden bedenken. Maar als een van die redenen niet in hun belang is, denk er dan nog eens over na of de kinderen echt baat zullen hebben bij wat je van plan bent te zeggen. Als je besluit het hen te vertellen, moet je ervoor zorgen dat je dat doet op een manier die geen andere motieven dient dan hun beste belang. Echtscheiding gif geeft een lijst van motieven die veel kwaadspreken over en afkraken van ouders, waaraan kinderen worden blootgesteld, voeden. Zorg ervoor dat je kritiek niet wordt gebruikt om wraak te nemen, om je superieur te voelen of om schuldgevoelens te sussen.

Worden mijn kinderen geschaad door het gedrag dat ik ga bekritiseren? Of worden zij benadeeld doordat zij de informatie die ik ga onthullen niet hebben?

Je kunt een legitieme klacht hebben over je ex-echtgenoot, maar er is geen reden om dit met de kinderen te delen als zij niet worden gekwetst door het gedrag in kwestie.

Hoe zal het de kinderen helpen te horen wat ik hen ga vertellen?

Zelfs als de kinderen schade ondervinden van het gedrag van hun andere ouder, moet je ervan overtuigd zijn dat je onthullingen de kinderen werkelijk ten goede zullen komen, voordat je het met hen bespreekt. Een vrouw geloofde dat haar ex-man gierig was geweest bij de scheidingsregeling. Ze wist dat ze met meer geld beter voor haar kinderen zou kunnen zorgen. Maar zij besloot niet tegen de kinderen over hun vader te klagen, omdat zij niet kon bedenken hoe het hen zou helpen om haar mening te horen dat hun vader een vrek was. Er was niets wat de kinderen aan de situatie konden doen. Haar onthullingen zouden er alleen maar in slagen de kinderen midden in een conflict tussen volwassenen te plaatsen en misschien hun respect voor hun vader verminderen.

Wegen de mogelijke voordelen om dit aan de kinderen te onthullen op tegen de mogelijke risico’s?

In veel situaties is er reden om aan te nemen dat de onthullingen de kinderen ten goede zouden kunnen komen, maar tegelijkertijd problemen voor hen zouden kunnen creëren. Een eerlijk gesprek over de gebreken van de andere ouder kan de kinderen helpen realistischer verwachtingen te hebben. Maar het zou ook gaten kunnen slaan in hun idealisering van de ouder voordat zij emotioneel bereid waren om dit op te geven. Of het kan leiden tot een groter conflict in de ouder-kind relatie. Als je, na afweging van de voordelen en risico’s, besluit om je kritiek met de kinderen te delen, zal je dit op een manier willen doen die de voordelen maximaliseert en de schade minimaliseert. De volgende vraag zal je helpen dit doel te bereiken.

Als ik nog steeds gelukkig samen zou zijn met mijn ex-partner, en ik wilde de relatie van onze kinderen met hem of haar beschermen, hoe zou ik de situatie dan aanpakken?

Deze vraag helpt je je bewustzijn te verhogen, zodat de inhoud en stijl van uw communicatie met je kinderen de invloed van irrationele motieven vermijdt. Ze daagt je uit om na te denken over de meest constructieve koers die je kunt volgen. Als je, toen je gelukkig getrouwd was, niet zou willen dat je kinderen de informatie kregen die je op het punt staat te geven, waarom denk je dan dat ze het nu moeten weten? En als je, toen je gelukkig getrouwd was, een manier zou vinden om het te bespreken die zo min mogelijk schade toebracht aan hun relatie met de andere ouder, een aanpak die hun algemene respect en achting voor die ouder niet ondermijnde, dan is diezelfde discretie ook geboden na een scheiding.

Vergeet niet dat het gemakkelijk is om onszelf wijs te maken dat kwaadspreken gerechtvaardigd is. Vanwege de potentiële schade voor onze kinderen, moeten we ervan overtuigd zijn dat wat we zeggen, en hoe we het zeggen, voldoet aan de test van de vijf vragen.

Wat als we niet zeker weten of we een bepaalde opmerking of mening in onze gesprekken met de kinderen moeten opnemen? Hier is een eenvoudige regel om te volgen: Bij twijfel, laat het weg.